İSRAİL’İN FİLİSTİN’DE YAPTIĞI ZULÜM HİÇBİR DİNE VE VİCDANA SIĞMAZ (1)

Netanyahu denilen adam, yaptığı zulme Kitaplarındaki (Yeşu) bölümünü referans vermektedir. Ondan önce Tevrat’ın bir can öldürmenin bütün insanlığı öldürmek anlamına geldiği hükmünü hatırlaması gerekir.

Yeşu’a göre İsrail sınırı:

“Mülk olarak alınacak pek çok yer kaldı. Kalan yer şudur: Bütün Filistin havalisi, ve bütün Geşur, Mısır önünde olan Şihordan şimale doğru, Kenanlıların sayılan Ekron sınırına kadar; Filisti(nli)lerin beş beyleri, Gazalılar (Gazzeliler) ve Aşdodlular, Aşkelonlular, Ekronlular, cenupta da Avlar; Kenanlıların bütün memleketi, ve Afeke, Amorîlerin sınırına kadar Say­dalılara ait olan Meara ve Geballılar memleketi ve Hermon dağı eteğinde olan Baal-gaddan Hemat’a girilecek yere kadar, gün doğusuna doğru bütün Lübnan, Lübnan’dan Misrefot-meime bütün dağlık ahalisi, bütün Saydalılar; onları oğullarının önünden kovacağım…” (Kitabı Mukad­des, Yeşu bölümü, b. 1-6)

İşte Netanyahu gibi gözünü hırs bürümüş insanlar, masum Filistinlilerin topraklarını ellerinden alıp perişan düşürmekle kalmıyorlar, büyük bir İsrail İmparatorluğu kurabilmek için hiç vicdanları titremeden masumları, kadınları, çocukları, tüm sivil insanları öldürmekten çekinmiyorlar.
Netanyahu ve adamları sonradan Kitab’a sokulan bu uydurmaları referans alacaklarına gerek Tevrat’ta gerek Kur’ân’da “Cana kıymayan, bozgunculuk yapmayan bir canı öldüren kimse, bütün insanları öldürmüş; bir canı kurtaranın da bütün insanları kurtarmış gibi olduğu vurgulayan." (Mâide Suresi: 32) âyeti referans almalıdırlar.

Âyet, İsrail oğullarıyla ilgili bir bağlam içindedir. Yüce Allah, Yahudilere, Tevrât'ta okuyup öğrendikleri bir olayı hatırlatarak zulüm ve kıskançlığın kötü sonucu hakkında onları uyarmaktadır. Çünkü Yahudiler, Hz. Peygamber(s.a.v.)i çekemiyorlardı. Çekememezliğin sonuçlarını anlatmak üzere Âdemin iki oğlunun kıssası seçilmiştir. Bu kıssanın seçilmesindeki hikmet şudur: Kıskançlık, kardeşi kardeşe öldürtecek kadar kötüdür. Âdem'in oğlu Kābil, kardeşi Hâbil'i çekemeyerek öldürmüş, ama sonunda pişman olmuş, ziyana uğramıştır.

Yahudilerle Araplar da kökende kardeş idiler. Çünkü Yahudiler, Hz. İbrahîm'in oğlu İshâk soyundan, Kureyş Arapları da Hz. İbrahîm'in diğer oğlu İsmâ'îl soyundan gelmişlerdi. İşte Kureyş ile kökende kardeş olan İsrailoğulları, Kureyş içinden çıkan Peygamber'i kıskanıyorlardı. Gözünü bürüyen hased ve kıskançlığa yenilerek kardeşinin kanına giren Kābil, sonunda nasıl ebedî pişmanlığa ve ziyana düştü ise, kardeşleri arasından çıkan bir peygamberi çekemeyen İsrailoğulları da sonunda öyle pişmanlık içine düşeceklerdir. Kur'ânı Kerîm bu gerçeği anlatmak üzre Yahudilere, bildikleri bir olayı ayrıntıya girmeden anlatmaktadır.

(devamı yarın..)