HUCURÂT SURESİ 2. AYET (2)

(...dünden devam)

Ancak ''biižnillâh: Allah'ın izniyle" kelimesinin işâret ettiği üzere Elçiye itâat, onun kendi beşerî sözlerine değil, Allah'tan bil­dirdiği buyruklara itâattir. O buyruklara isyân, elçiyi gönderen Allah'a isyân demektir.

65- Bundan dolayı 65’nci âyette Elçinin hükmünü bütün tes­limiyetiyle kabul edip ona uymayan insanın mü'min olamayacağı vurgulanmaktadır. ''Allah Elçisinin emrine aykırı davrananlar, ken­dilerine bir belânın çarpmasından, yahut acı bir azâbın uğra­ma­sından sakınsınlar.” âyeti de Elçinin emrine aykırı davranmanın, insanı belâlara, sıkıntılara sokacağını haber vermiştir. İnsanlar, aralarındaki davalarda Allah'ın Elçisini hakem yapıp ona içtenlikle teslim olmalıdırlar ki gerçekten inanmış olsunlar. Allah Elçisinin vereceği hüküm, vahye dayanarak verdiği hükümdür. Çünkü kendisi, beşer olarak söylediği sözleri ne yazdırmış, ne de mutlaka bunlara uyulması gerektiğini söylemiştir. "Benden, Kur'ân'dan başka bir şey yazmayın. Kur'ân'dan başka bir şey yazmış olan, onu imhâ etsin. Ancak benden duyduğunuzu nakledebilirsiniz, bunda bir sakınca yoktur. Ama kim kasten uydurduğu yalanı bana atarsa o, ateşteki yerine hazırlansın." (Tirmizî, İsti'zân: 13) meâlindeki Hadisi de onun, vahiy dışındaki sözlerinin yazılıp Kur'ân­laştırılmasını iste­mediğini gösterir. Önemli olan, Allah'ın sözleri olan vahiylerdir. Peygamber'in bildirdiği vahiylere itâat etmek farzdır. Bunları teslimiyetle kabul edip, bunlara boyun eğmeyen mü'min değildir.

Hz. Peygamber'in, vahyin açıklaması durumunda olan ve vah­yin ruhuna ters düşmeyen sözleri de vahyin tamamlayıcısıdır. Fakat onun, kendi ictihâdıyla söylediği sözler, dinin ruhu değildir. Çünkü onun sahâbîlerinin hepsi kendi yanında değillerdi. Arabistan'ın çeşitli bölgelerinden gelip Müslüman olan ve o zamana dek inmiş olan Kur'ân'ı öğrendikten sonra köylerine, bölgelerine dönen kabileler vardı. Bu insanlardan kimi Peygamber'le az konuşmuş, kimi çok konuşmuş idi. O zaman Peygamber'in sözleri toplanmadığı gibi sahâbîlerin hepsi de bu sözleri ezberlemiş değillerdi. Müslümanlar, duydukları Kur'ân ile ve Kur'ân'a ters düşmeyen gelenekleriyle hareket ediyorlardı.

(devamı yarın..)