KUR’ÂN’DA TABΑAT TASVÎRİ (24)

(...dünden devam)

Âyette insanın bir tek nefisten yaratıldığı bildiriliyor. Acaba insanın yaratıldığı tek nefis kimdir? Bu, insanların atası olabilir. İnsanın atası, akıllı varlık Âdem'dir. Fakat insanın kökü daha derinlere uzanır. Kanaatimize göre nefis ta'bîri, burada insanın tâ en başlangıcına, ilk kökenine işarettir. Eşeysiz olarak tek nefisten yaratılan insan, ikili cinsel üreme düzeyine getirilmiştir. Bu üreme durumunda insanın özeti, menî hayvancığı olan sperm ile yumurtanın birleşmesinden oluşan zigottur. Kromozom sayısı bakımından yarımşar hücre olan sperm ile yumurta birleşince, 23 çift kromozomlu tam bir hücre meydana gelir. İnsanın bütün programını içeren bu hücrenin bölünüp çoğalmasıyla insan yaratılır. Zerre halindeki insanın ilk durağı, babanın bel bölgesindeki testisler, daha sonra da annenin rahmidir. Alınan besinler, birçok değişimden sonra erkekte sperm, kadında yumurtayı yapar. Sperm ile yumurtanın birleşmesiyle de insanın ana hücresi olan ve Kur’ân’ın nefs–i vâhide (tek nefis) dediği zigot oluşur. Buna göre sadece insanın en eski atası değil, aynı zamanda her insan da temelde topraktan yaratılmaktadır. İnsan, şu toprağın ürünüdür: “Sizi topraktan yarattık, yine oraya döndürürüz ve sizi bir kez daha ondan çıkarırız.” (Tâhâ :45(20)/ 55)

Ayrıca burada bir hikmet daha vardır ki o da şudur: Âyet, insanın tek nefisten yaratıldığını söylüyor. Bu, insanların bir tek kökenden türediğine işaret olabilir ki bu takdirde bu kökeni izah ettik. Fakat insan kelimesi mutlak olduğundan, âyetten, yaratılmakta olan her insanın bir tek nefisten (canlıdan) yaratıldığı da anlaşılır. O zaman akla şu soru gelir: İnsan bir nefisten değil, baba ile anneden yani iki nefisten yaratılmaktadır. O halde insanın tek nefisten yaratılması ne demektir? Bu sorunun cevâbı şudur:

Gerçi insan, babaannenin birleşmesiyle yaratılır ama insanın özeti, babadaki spermdir. İnsanın bütün programını içeren bu sperm, tam bir insandır. Ancak babada iki çeşit insan zerresi vardır: Biri erkek, biri kız meydana getirecek olan bu tohumlardan biri x, diğeri y harfi ile belirtilir. Anne rahmi sadece tohumun yani insanın gelişme yeridir. İnsan tohumu ancak o ortamda gelişir. Tipkı buğday başağının, buğday dânesinden çıkması gibi. Başak dâneden çıkar ama, dânenin gelişip başak olması için toprağa atılması gerekir. Toprağın kalitesi, atılan tohumun iyi gelişip gelişmemesini etkiler. Ama ne ekilmiş ise o biter. Atılan dâne arpa ise buğday bitmez, yine arpa olur. Tabii ürünün kaliteli olması için toprağın kalitesi yanında tohumun da kaliteli olması lâzımdır.

(devamı yarın..)