KUTSAL KİTAPLAR NEDEN İNDİRİLDİ?

3 kutsal kitaba baktığımızda Tevrat'ta Allah çok sert, İncil de yumuşak, Kur'an’da ikisinin ortası ne çok sert ne çok yumuşak acaba böyle olmasının hikmeti nedir?

Bu üç kutsal kitap peygamberlerin karakterlerinin yansıması olabilir mi? Hz. Musa Aleyhisselâm sert karakter, Hz. İsa Aleyhisselâm yumuşak huylu karakter, Hz. Muhammed Aleyhisselâm ikisinin ortası karakter. Peygamberlerin bu karakterlerinden olabilir mi?

Sevgili hocam cevaplayabilirseniz çok sevinirim, ellerinizden öperim. Hayırlı günler dilerim ...

Cevap: İlahi Kitaplar Peygamberlerin karakterlerine göre değil, indirildikleri toplumun durumlarını düzeltmek, onları Hak çizgisine yöneltmek üzere gelmiştir. Musa dönemi İsrail oğullarının çalkantılı bir zamanına rastlar. Kabileler birbirleriyle savaşır durumda idiler. Onun için aykırı hareket edenlere sert yaptırımlar getirilmiştir.

Hz. İsa Yahudilikte bulunan bazı hükümleri yumuşatan öğütler vermiştir. Ama genel olarak Musa Kitabı Tevrat’a bağlılığını belirtmiş, “Kitabı kaldırmak üzere değil, onu uygulamak üzere” geldiğini belirtmiştir.

Son peygamber Hz. Muhammed Aleyhisselâm önceki İlahi Kitapların temel hükümlerini benimsemekle beraber evrensel prensiplerle cihana huzur getirmiştir. Onun getirdiği Kur’an’da huzur vardır:

İsrâ Sûresinin 82. âyetinde vurgulandığı üzere Kur'ân, inananların gönül­lerine şifadır. Onların ruhsal bunalımlarını giderir, verdiği rahmet ve feyizle gönüllerini huzur ve sevince kavuşturur. Ama bu mânevî hazzı duyabilmek için ona inanmak gerekir. Kur'ân, inanmayanların hüsranını artırır. Çünkü onlar, Kur'ân’ı inkâr etmekle mânen alçalırlar. Onunla mücadele etmekle eski durumlarından da aşağı düşerler. Belki de vicdanları da bundan rahatsız olarak bunalıma girer. Mümin, Kur'ân’ın emirlerini yapmakla yükselirken kâfir de onu inkâr etmekle eski bulunduğu durumdan da aşağıya iner, onun dünyası da, âhireti de berbat olur. Allah, “Ey insanlar, size Rabbinizden bir öğüt, göğüslerde olan (sıkıntılar)a şifa ve inananlara bir yol gösterici ve rahmet gelmiştir” (Yûnus: 57) buyurmuştur.