Seta

Beni rahatsız eden şüphelerimden nasıl kurtulabilirim

Çok kıymetli Süleyman Hocam, ben İngiltere'de bir üniversitede araştırmacı olarak çalışmaktayım. Şu anda 30 yaşındayım ve pervasızca yaşanmış bir hayattan sonra Kur’ân-ı Kerîm'in Türkçesini okuyarak bu yüce Kitabın bir insan tarafından yazılamayacağına inandım ve İslam'ı seçtim çok şükür. Sürekli olarak tevbe ediyor, ibadet etmeye çalışıyorum. Ancak kalbimde mi yoksa beynimde mi olduğunu bilmediğim Allah'ın varlığıyla ilgili bir şüphe giriyor beynime ve beni yiyip bitiriyor. Bunu yazarken bile ellerim titriyor. Çünkü her bir hücrem Allah'ın varlığını haykırırken bendeki bu hastalığın nedenini anlayamıyorum. Kendime sürekli telkinlerde bulunuyor, kendimce ispatlar yapmaya çalışıyorum. Yarınımdan çok korkuyorum. İmansız ölmek istemiyorum. ''Allah dilediğini hidayete erdirir'' diyor âyette. Çok korkuyorum bana (son nefeste imanı) nasip etmeyecek mi diye. Namaza devam etmeye çalışıyorum ama bir şeyler eksik. İçimde şeytanla kavga ediyorum; sürekli ve ağlamaktan başka bir şey gelmiyor elimden. Çünkü hâşâ, Allah yoksa benim yaşama gayem de yok. Ben ne dünyada mal, ne de ahirette cennet istiyorum. Sadece Allah'a ve Peygamberime kavuşmak istiyorum. Bazen keşke ölsem ve her şeyi görsem diyorum. İçimdeki Allah’ın ve Hz. Muhammed'in sevgisi bu kadar büyükken yaşadığım buhranın sebebi nedir? Ben İslam'dan bihaberken bile Hz. Muhammed'e çok büyük sevgim vardı. Bunun sebebini bilmiyorum ama ismi anıldığında içim titrerdi. Şimdi içimde ayrı ayrı konuşan ve savaşan iki insan var. Sabahları bu düşünceyle uyandığımda  dünyam kararıyor. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Yarına dair umudum yok içimde.  Korkuyorum ve Allah’ım, beni bırakma diye dua ediyorum sadece. Umudunu kaybedenin, imanını kaybedeceğini biliyorum. Her yerde okumak için bir şeyler arıyorum ama bazen garip şeylerle karşılaştığım zaman umudum tekrar kırılıyor. İmanla şüphe bir arada olmaz diye kahroluyorum. Küfre girmekten çok korkuyorum ama engel olamıyorum. İman eksikliği mi bu, yoksa imtihan mı bilmiyorum. Haddimi aşıp mu’cize bekliyorum bazen. Bunun için Allah'tan çok korkuyorum. Ne yapmalıyım, bilmiyorum. Lütfen bana dua edin  ve derdimi nasıl çözerim yardım edin. Belki beni ayıpladınız ve imanımdan şüphe ettiniz. Ama sizden başka danışacak kimsem yok. Yazılarınız son birkaç aydır bana yol gösteriyor. Tavsiyeleriniz ve dualarınız benim için çok kıymetli. Vakit ayırdığınız için teşekkür ederim. Allah razı olsun. Selametle. Yurtdışında öğrenci olan bir kızımız

Cevap: Kızım beynine gelen düşüncelere hiç önem verme! Umudunu kaybetme. Allah olmasa bu evren olur mu? Sen olur musun? Sen varsan, Allah da var. Bu evren nasıl kendi kendine olur? Evrenin varlığı ve ince düzeni Yaratıcının varlığını gösterir. Kur'ân'ı okuyorsun, bunu sıradan bir insan söyleyebilir mi, yazabilir mi? Bunu insan yazamayacağına göre bunu gizliler âleminden, birileri vermiş, demektir. Yani bunu Allah göndermiştir. Allah var, en sevgili elçisi Muhammed de var. Zaten senin ruhuna onların sevgisi yerleşmiş. Senin nefis tarafın zaman zaman onları inkâra kalkışsa da ruhunun derinliklerinde o manevi sevgi, İlahi aşk var. Namazına devam et, bu tür düşüncelerin şeytandan geldiğini, vesvese olduğunu anla! Bunlardan size hiç yarar gelmez. Şüphecilik zarar verir. Bir kez inandın mı artık kararlı yürü! İman en büyük lütuftur. İnsanı insan yapan Allah sevgisidir. Tarihte Gazalileri, Mevlânaları, Yunusları düşün, onlar hep Allah aşkıyla o düzeye yükseldiler. Sen de o aşk ile yükselebilirsin. Şeytan, senin ruhunun derinliklerindeki imanını sökemez, merak etme. Allah yardımcın olsun kızım!