74/23 MÜ'MİNÛN SÛRESİ, İLK VE SON ÂYETLERİ (7)

(...dünden devam)

SON ÂYETLERİ

فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ(116) وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ(117) وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ(118): 116- Hak pâdişah olan Allah, pek yücedir. O'ndan başka tanrı yoktur. O, Kerim Arş'ın sâhibidir. 117- Kim Allah ile beraber, varlığını kanıtlayacak hiçbir delil bulunmayan bir tanrıya taparsa, onun hesabı, Rabbinin yanındadır (onu Allah cezalandırır) çünkü kâfirler iflâh olmazlar. 118- De ki: "Rabbim, bağışla, acı, sen acıyanların en hayırlısısın."

Tefsîr:

Mü’minun: 116-118 nci âyetler, sûrede şimdiye dek anlatılanların sonucu olmaktadır. Burada kâinâtın tahtına hâkim, yegâne gerçek hükümdar olan Allah'tan başka tanrı olmadığı vurgulandıktan sonra Allah'tan başka tanrı bulunduğunu iddiâ edip o tanrıya yalvaran kimsenin, bu konuda hiçbir kanıtı olmadığı, Rabbinin huzurunda bu iddiâsının hesabını vereceği, nankörlerin onmayacağı belirtiliyor ve Hz. Peygamber'e: "Rabbim, bağışla, bana acı, sen acıyanların en hayırlısısın" diye duâ etmesi emredilerek sûre bitiriliyor.

Allah'a saygı ile ibâdet eden mü'minlerin başarıya ulaştıkları müjdesiyle başlamış olan sûre, Allah'tan başkasına yalvaran nankörlerin onmayacağı uyarısıyla ve acıyanların en hayırlısı Allah'tan mağfiret ve rahmet dileğiyle son bulmaktadır. Ne güzel başlangıç ve ne güzel sonuç!

***