DUALARI İLLE ARAPÇA SÖYLEMEK ŞART MI? (2)

(...dünden devam)

Bu, kimsenin bilmediği du‘âyı(!) öğrenmekten sevinç duyan Meh­met Bey, dört yıl bu du‘âyı okur. Bir gün evine, bizim Naimî Bey’in babası, Harput’un ünlü âlimlerinden Müftü Kemal Efendi gelir. Ce­maatle namaz kılarlar. Mehmet Bey, Müftü Kemal Efendi’ye, kimsenin bilmediği du‘âlar bildiğini işittirmek için namazın ardından ellerini kaldırıp, işitilecek biçimde “Allahummec‘alnî dubben kebîran fî ce­belin ‘azîm” der. Du‘âyı duyan Kemal Efendi, Mehmet Bey’e, o du‘âyı bir daha okumamasını söyler. Ve Mehmet Bey’in neden okumaması gerektiğini ısrarla sorması üzerine Müftü Efendi:

– Canım, der, sen, Allahım, beni büyük bir dağda büyük bir ayı yap! diyorsun.

Nusret Efendi’ye karşı öfke ile dolan ve du‘âsının kabul edil­mediğine de şükreden Mehmet Bey, silâhını kaptığı gibi Harput’a gelir. Amacı Nusret Efendi’yi öldürmektir. Fakat durumu haber alan Nusret Efendi, herkesin saydığı Beyzâde Efendi’ye sığınır. Beyzâde Hazret­leri, kendisini tehlikeli durumdan kurtarır, Mehmet Bey’e:

– Canım sen ne diye ondan du‘â soruyorsun? O bilmez, buna benzer bir du‘â var ama o bilmeyerek karıştırmış, sana yanlış öğretmiş deyip Mehmet Bey’i yatıştırır.

Bu, vuku bulmuş bir olaydır. Birçok mevlit törenlerinde o bağıra, yırtıla du‘â edenlerin bazen o kadar ters, anlamsız Arapça ibareler tek­rarladıklarına tanık olmuş ve hayretler içinde kalmışızdır ki. Ama halk, bu duâcının her söylediğine “âmîn”i basmaktadır.1970 yılında Os­ma­niye’de yedek subaylığımı yapmakta iken dâvet edildiğim bir nikâh tö­renine gitmiştim. Nikâhı kıyan İmam Efendi nikâh ile ilgili duâ yapa­cağı yerde Arapça bir yemek duası okudu. Cemaat “Âmîn! Âmîn!” der­ken ben içimden güldüm.

Bundan dolayı şekilden, kalıptan dinin özüne, ruhuna dönmeli, du‘âlarımızı anladığımız dilde, içimizden geldiği biçimde ve kendimizi Allah’a vererek yapmalıyız.

Dinin özü, kelime kalıpları değildir; gönülden kopan sözlerle Allah’a yalvarmaktır.

İncîl'de Hz. İsâ'nın şöyle dediği anlatılır: "Duâ ederken putpe­restlerin ettiği gibi boş tekrarlar yapmayın; zira onlar sanırlar ki, çok söylemeleriyle işitilecekler. Bundan dolayı onlara benzemeyin; çün­kü Babanız (yani Rabbiniz) nelere ihtiyacınız olduğunu, siz O'ndan dile­me­den önce bilir." (Matta: 6/5-8)

***