SEMÂ’, MEAL VE KASAS 82. ÂYETİN MESAJI (9)

(...dünden devam)

3. Kasas: 82. Âyetin meali: “Dün onun yerinde olmayı isteyen­ler: "Vay, demek Allah kullarından dilediğine rızkı açar ve kısar. Allah bize lütfetmiş olmasaydı, bizi de yere batırırdı. Demek gerçek­ten kâfirler iflâh olmaz!" demeğe başladılar.”

Bu âyette, servetiyle gurura kapılan bencil insana önce imren­miş olan, o kibirli insanın sonucunu görünce de verenin de alanın da Allah olduğunu anlayıp teselli bulan mü’min insanların düşünceleri yansıtılmaktadır. Elbette veren de Alan da Allah’tır. Ama insana ve­rilen mal, evlat, mevki birer sınavdır. Bunu böyle bilen insan gönül huzuruna kavuşur. Dünya tutkusuna yakalanan da sonunda perişan olur.

Servet sâhiplerinin, malı verenin Allah olduğunu; inkâr ettikle­ri ve gurura kapıldıkları zaman Allah'ın, verdiği mal ve nimeti geri alabileceğini unutmamaları, başkalarına yardım etmeleri gerekir.

Servet bir amaç değil, bir vasıtadır. Aslında servetin kendisi kötü değildir. İnsan, servetini Allah yolunda kullanıp O'nun rızâsını kazanmağa çalışmalıdır. İnsanın, dünyâsı için âhiretini, âhireti için de dünyâsını unutmaması; her ikisine karşı görevini yapması; ruhu­nun da, bedeninin de hakkını vermesi lâzımdır. "Allah'ın sana ver­diği (servet) içinde âhiret yurdunu ara, dün­yâdan da nasibini unut­ma" âyetini prensip edinmelidir.

Servet güzeldir ama insana Allah'ı unutturursa felâket olur. Onun için kişi, çalışıp kazanmalı, fakat kazandığını amaç değil, Allah'ın rızâsına ermeğe, mutlu yaşamağa araç yapmalıdır. Nefsine çıkar sağlamak için bozgunculuk yapmamalıdır. Allah bozguncuları sevmez.

Servet sâhibi olmayanların da bulundukları duruma şükredip, şükrü ödenen az malın, şükrü ödenmeyen çok maldan hayırlı oldu­ğunu düşünmeleri, durumlarına sabır ve ellerinde bulunanla yetin­meleri; yoldan çıkmış, şımarmış, gurura kapılmış zenginlere imren­memeleri gerekir.

***