ALLAH’IN İNDİRDİĞİYLE HÜKÜM VE HZ. İSA’NIN GÖĞE KALDIRILMASI HK. (5)

(...dünden devam)

Merhum M. Hamdi Yazır da takriben bunu söylemektedir:

“... Her peygamberin rûhânî eceli, ümmetinin ecelidir. Rûhânî ecelleri tamam olmuş nice peygamberler var ki Kur’ân’da zikredil­memişlerdir. Allah’ın seçkin peygamberleri içine giren büyük pey­gamberlerin, derecelerine göre rûhânî semâda bekaları devam etmektedir ki bunlar da İbrâhîm âilesidir. İmrân âilesi de bunlardan­dır. Îsâ’nın cesedi Allah’a kaldırılmış, fakat Îsâ’nın rûhu da kabze­dilmemiş, yani ümme­tinin eceli gelmemiş, İsrâîl Oğullarının su-i kas­tı, hîlesi ile Hıristiyanlık mahvolmamış, yaşamış ve Îsâ’nın rûhu, Mûsâ maiyetinde yaşamıştır. Bunun için mahvoldu zannedilen bir avuç tâbi’leri, bu rûhtan istifade ederek kısa bir zamanda Yahûdî­lerin üstünde bir hayata kavuşmuşlardır. Ve nihayet Hz. Muhammed’in gelmesiyle hepsi, Muhammed’in rûhunun emri altına geçmiştir. Artık bundan sonra Îsâ da diğer peygamberler gibi, Muhammed’in rûhu maiyyetindedir. Bir gün gelecek, ümmet-i Muhammed’in daraldığı bir devirde, Allah’ın garib bir kelimesi olan Îsâ’nın rûhu ortaya çıkacak, Muhammed’in rûhu maiyyetinde hizmet edecek ve fakat Kıyâmetten evvel vefat eyleyecektir...” (Hak Dini Kur’ân Dili: 2/1112-1114)

Muhammed Abduh da bu konuda şöyle diyor: “Bu te’vîle göre Îsâ’nın zamanı, insanların İslâm şerîatinin rûhuna bağlanacakları ve şekilleri bırakıp içleri ıslâh için İslâm şerîatinin özüyle amel edecekleri zamandır.” (Tefsîru’l-Kur’âni’l-hakîm: 3/317)

Müfessirlerden bir kesimi, Hz. Peygamber(sav)in, Mi‘râc’da Hz. Îsâ ve Hz. Yah­yâ’yı, ikinci gökte görmüş olmasını, Îsâ’nın rûhu ve cesediyle göğe çıktığına delîl gösterirler. Eğer Hz. Peygamber’in, Mi‘râc’da Îsâ’yı gökte görmesi, onun, cesediyle göğe çıktığına delîl ise, Hz. Yah­yâ’nın ve diğer peygamberlerin de cisimleriyle göğe çıktığına delîldir. Çünkü rivâyet, Hz. Peygamber’in öteki peygamberleri de çeşitli göklerde görmüş olduğunu belirtiyor. Oysa hiç kimse, başka bir peygamberin rûhu ve cesediyle birlikte göğe çıktığını ileri sürmemiştir. Zaten bütün peygamberlerin rûhları yücelere, melekût âlemine yükselirler. Muhakkak ki Hz. Peygamber’in rûhu, en yüce melekût âleminde, en yüksek göktedir.

Çarmıha gerilme ve göğe kaldırılma inancı, eski dinlerden beri süregelen bir inançtır. Allah için kendini fedâ etme hikâyesi, çeşitli toplumlarda din kurucu ve li­derlerine uyarlanmıştır. Binlerce yıldan beri süregelen bu inanç, Hz. Îsâ’ya da uyarlan­mıştır.

***