HASTAYA VE NAZARA KARŞI OKUNACAK DUÂ

Hz. Aişe şöyle diyor: "Peygamber (s.a.v.) sağ eliyle, âilesi bireylerinden rahatsız olan herhangi birini meshedip (elini sürüp) ona şöyle duâ ederdi:

" اَللّٰهُمَّ رَبَّ النَّاسِ مُذْهِبَ الْبَأْسِ ‌اشْفِ ‌أَنْتَ ‌الشَّافِي، لَا شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُكَ، شِفَاءً لَا يُغَادِرُ سَقَمًاAllâhumme rabbe’n-nâsi muzhibe’l-be’s. İşfi, ente­'ş-şâ­fî. la şifâe illâ şifâuke, şifâen lâ yuğâdiru sekamâ (Allahım! Ey insanların Rabbi, sıkıntıları gideren! Şifâ ver; sen şifâ verensin. Senden başka şifâ veren yoktur. Hiçbir hastalık bırakmayacak bir şifâ ihsân eyle)" (Buḥârî, Tıb, Rukyetu’n Nebiyy (s.a.v.))

Peygamber (s.a.v.) bir yerinin ağrıdığını söyleyen Osman ibni Ebi’l-Âs’a, sağ elini ağrıyan yerinin üstüne koyup yedi kere: "أَعُوذُ بِعِزَّةِ الله وَقُدْرَتِهِ مِنْ شَرِّ مَا أَجِدُ وَأُحَاذِرُ.Eûzu bi’izzetillâhi ve kudratihî min şerri mâ ecidu ve uhâziru (Hissettiğim ağrıdan yüce Allah’ın izzet ve kudretine sığı­nırım)." demesini emretmiş, Pey­gamber’in dediğini yapan Osman, ağrıdan kurtulmuştur." (Muvatta’, el-Câmi, Bâbu’t-Te‘avvuzu ve’r-rukyeh)

Hz. Âişe’nin rivayetine göre Peygamber (s.a.v.), hastaya şöyle de duâ ederdi: "بِسْمِ الله تُرْبَةُ أَرْضِنَا بِرِيقَةِ بَعْضِنَا، يُشْفٰى سَقِيمُنَا بِإذْنِ رَبِّنَا.Bismillâh, tur­betu ardınâ, bi-rîkati ba‘dınâ, yuşfâ sekîmunâ, bi-izni rab­binâ(Allah’ın adıyla, arzımızın toprağı, birimizin efsunuyla (okumasıyla) Allah’ın izniyle hastamız şifâ bulur)." (Buḥârî, Tıb, Rukyetu’n-Nebiyy (s.a.v.))

Nazar değmemesi için, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’e şöyle duâ ederdi: "أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ الله التَّامَّةِ مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ وَهَامَّةٍ وَمِنْ كُلِّ عَيْنٍ لاَمَّةٍ.Eûzu bikelimâtillâhi’t-tâmmeti min kulli şeytânin ve hâm­metin ve min kulli aynin lâmmeh (Her türlü şeytandan, zararlı şeylerden ve kem gözlerden bütün kelimeleri yüzüsuyu hürmetine, Allah’a sığınırım."(Buḥârî, Bed‘u’l-Halk, Bâbu mâ-yeziffûne’n-neslân fi’l-meşy)

Peygamber (s.a.v.), sıkıntı zamanlarında şöyle duâ ederdi: لاَ إلٰهَ إلاَّ الله الْعَظِيمُ الْحلِيمُ لاَ إلٰهَ إلاَّ الله رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ. لاَ إلٰهَ إلاَّ الله رَبُّ السَّمٰوَاتِ وَاْلأَرْضِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْكرِيمِ.Lâ ilâhe illallâ­hu’l-azî­mu’l-ha­lîm, lâ ilâhe illallâhu rabbu’l-‘arşi’l-azîm, lâ ilâhe il­lallâhu rabbu’s-semâvâti ve’l-ardı ve rabbu’l-‘arşi­’l­kerîm (Büyük, halîm Allah’tan başka tanrı yoktur. Büyük Arş’ın sahibi Allah’tan başka tanrı yoktur. Göklerin, yerin ve Kerîm Arş’ın Rabbi Allah’tan başka tanrı yoktur)." (Buhârî, Da’avât, 27 Tirmizî, Da’avât, 40)