Seta

“AKLIN VE VAHYİN TERK EDİLMESİ” (10)

Tûr: 29-34'cü âyetlerde Hz. Muhammed'in bir kâhin, mecnun veya şâir sözü olmadığı vurgulanmaktadır.

“38- Yoo, yemin ederim; gördüklerinize, 39- Ve görmediklerinize, 40- Ki, o (Kur'ân) elbette değerli bir elçinin sözüdür. 41- O, bir şâ'irin sözü değildir. Ne de az inanıyorsunuz! 42- Bir kâhinin sözü de değildir. Ne de az düşünüyorsunuz! 43- Âlemlerin Rabbi tarafından indirilmiştir. 44- Eğer o, (Muhammed), bazı laflar uydurup bize iftirâ etseydi, 45- Elbette onun sağ(elini veya güc)ini alırdık. 46- Sonra onun can damarını keserdik. 47- Sizden hiç kimse buna engel olamazdı. 48- O (Kur'ân), korunanlar için bir öğüttür.” (Hakka: 38-48)

Bu âyetlerde görülen ve görülmeyen bütün yaratıklara, bütün şehâdet ve gayb âlemi varlıklarına yemîn edilerek Hz. Muhammed(s.a.v.)e vahyedilenlerin, bir şâir ve kâhin sözü değil, değerli bir elçinin sözü olduğu vurgulanıyor ve: "Ne de az inanıyorsunuz, ne de az düşü­nü­yorsunuz!" cümleleriyle de Kur'ân'a inanmayanların inanç ve düşünce yoksunu oldukları belirtiliyor. "Âlemlerin Rabbi tarafından indirmedir" âyetiyle de bu sözün, Allah'ın buyruğu ile, melek tarafından Hz. Muhammed'e indirildiği anlatılıyor.

Kur'ân'ın bir melek sözü, daha doğrusu Allah'ın emriyle melek vahyi olduğu vur­gulan­dıktan sonra müşriklerin zanlarına cevâp olarak da Hz. Muhammed'in bir şâir ve kâhin olmadığı, cinlerden ilham almadığı belirtilmiştir. Bu âyetlerin benzeri, Şu'arâ Sûresinde de geçmektedir: "Muhakkak ki o (Kur'ân), âlemlerin Rabbinin indirmesidir. Uyarıcılardan olman için onu, Güvenilir Rûh, apaçık bir Arap dili ile senin kalbine indirmiştir" (Şu'ârâ Sû­resi: 192-195)

Yûnus: 37-38'nci âyetlerde Kur'ân'ın, Allah'tan başkası tarafından söylenecek, üretilecek bir söz olmadığı; kendinden önceki Kitâbları doğrulayan, İlâhî Kitâbı açıklamak üzere Allah tarafından indirilmiş, kuşku taşımaz bir vahiy olduğu belirtilir.

Daha önce aralarında yaşadığı uzun zaman içinde olağanüstü bir şiir veya nesir söylediği görülmemiş olan insanın ağzından birdenbire en usta şair ve hatiplerin bütün çabalarına rağmen benzerini söylemekten âciz kaldıkları sözlerin dökülmesi, bu sözlerin ona, başka bir kaynaktan geldiğini, Allah’ın buyruğu ile vahyedildiğini gösterir.

(devamı yarın..)