EDEPSİZLER BİRBİRİNE İLGİ DUYARLAR (1)

"Zinâ eden erkek, zinâ eden veya ortak koşan kadından başkasıyla evlenmez; zinâ eden kadın da zinâ eden veya ortak koşan erkekten başkasıyla evlenmez. Böyleleriyle evlenmek mü'minlere harâm kılınmıştır." (Nur: 3)

Nur: 3’ncü âyette zinâ eden erkeğin, ancak zinâ eden veya şirk koşan bir kadınla evleneceği; zinâ eden kadının da ancak zinâ eden veya şirk koşan bir erkekle evleneceği; böyle kimselerle evlenmenin, mü'minlere haram kılındığı bildirilmektedir.

Katâde ve Mukâtil ibn Hayyân'a göre Allah, mü'minlere, fahişelerle evlenmeyi haram kılmıştır. Bu âyet: "Ve inananlardan namuslu hür kadınlar ve sizden önce Kitap verilenlerden namuslu hür kadınlar, zinâ etmeksizin, gizli dost tutmaksızın namuslu biçimde mehirlerini verdiğiniz takdirde size helâldir" (Mâide Sûresi: 5) âyetleri gibidir. Bundan dolayı İmam Ahmed: "Namuslu bir erkeğin, fuhşuna devam eden bir fâhişe ile; namuslu bir kadının da günahına devam eden bir fâcir(zinâ eden)le evlenmesi haramdır. Ancak tevbe edenlerse onlarla evlenilebilir" demiştir (İbn Kesîr, Tefsîr: 3/263).

Tevbe eden kimse, günâhından temizlenmiş olur. Vaktiyle zinâ etmiş olsa da tevbe eden bir kadın veya erkekle evlenmekte bir sakınca yoktur.

Âyetin haber verdiği gerçek şudur: Fâhişe bir kadını, ancak fuhşa alışmış bir erkek kabul eder. Namuslu insanlar, fahişelerle evlenmek istemezler. "Kötü kadınlar kötü erkeklere; kötü erkekler kötü kadınlara; iyi kadınlar iyi erkeklere; iyi erkekler de iyi kadınlara meylederler" (Nûr Sûresi: 26) âyeti de bu psikolojik durumu bildiriyor. Fasık, habîs, işi gücü zinâ ve fısk işlemek olan kişi, iffetli kadınlardan hoşlanmaz. O kendisi gibi iffetsiz birini seçer. Genellikle fâhişe kadın da kendi karakterine uygun bir erkekle evlenir. "Tencere yuvarlanır, kapağını bulur." Nâmuslu insanlar, iffetsizlerle yaşayamazlar. İffetsiz insanlarla mutlu bir yuva kurulamaz.

Âyetin amacı, zinânın kötülüğünü ve mü'min erkek ve kadınlara, zinâdan tevbe etmeyen, günahlarına devam eden kişilerle evlenmemelerini vurgulamaktır. Ama günahından tevbe eden, günah işlememiş gibi kabul edilir. Onlarla evlenmekte bir sakınca yoktur. Sûrenin 26’ncı âyeti de bu anlamı pekiştirmektedir:

“Kötü kadınlar, kötü erkeklere; kötü erkekler kötü kadınlara; iyi kadınlar iyi erkeklere; iyi erkekler de iyi kadınlara mahsustur. Bunlar onların söyledik­leri(çirkin şeyler)den uzaktırlar. Bunlara, (Allah tarafından) bağışlama ve cö­mertçe bir rızık vardır.”

Bu âyet de habîš kadın ve erkeklerin, birbirlerine; temiz kadın ve erkeklerin de birbirlerine ilgi duyacaklarını bildiriyor. Herkes kendi karakter ve ahlâkına uygun olanı sever ve onunla beraber yaşar. O temiz insanlar, kötü niyetli kişilerin söyledikleri çirkin sözlerden uzaktırlar.

(devamı yarın..)