EVLENME (5)

(...dünden devam)

Muğîre b Şu'be diyor ki: "Peygamber(sav)e geldim, evlenmek istediğim kadından söz ettim. Buyurdu ki: 'Git ona bak, gör, böyle olması aranızdaki ülfet ve sevginin devamı için gereklidir.' Ben de gidip Ensarlı kadının ebeveyninden kadını istedim ve Peygamber(sav)in buyruğunu da anlattım. Bu söz kızın ana babasının pek hoşuna gitmedi ise de konuşmamızı duyan örtülü kız: 'Eğer Resulullah (sav) sana bunu emrettiyse bakabilirsin, ama eğer öyle değilse sakın!' dedi. Sanki bakıp görmem kendisine ağır gelmişti. Ben de bakıp gördüm ve onunla evlendim." Böyle söyleyen Muğîre, evlendiği kadının kendisini mutlu ettiğini anlatmış (İbn Mâce, Nikâh: 9).  

Nikâh esnasında iki âdil şahidden başka salih kişilerden oluşan bir cemaatin bulunması nikâhın adabından olduğu gibi Ömer b Abdülaziz’e göre nikâhın Mescidde ve Şevval ayında kıyılması da müstehabdir. Çünkü Aişe (r.a.) kendisinin nikâhının Şevval ayında kıyıldığını ve Şevval ayında zifaf olduğunu söylemiştir (İhya: 2/36).

Mutluluk için aranan özellikler:

Evlenilecek kadının dindar, iyi ahlak sahibi, güzel ve mehri kolay, doğurgan ve bakire olması, yakın akraba olmaması öğütlenir. Hz. Peygamber dindar ile evlenmeyi tavsiye etmiş: “Dindar ile evlen, elin toprak olur (mutlu olursun)” demiştir (Hadis müttefkunaleyhtir).

“Malı ve güzelliği için kadınla evlenen, onun malından ve güzelliğinden yoksun bırakılır. Ama dindarlığı için evlenen kimseyi Allah kadının malından ve güzelliğinden yararlandırır.” (Taberanî, Evsat’ta Enes'ten rivayet etmiştir.)

Bir hadis de şöyledir: “Güzelliği için kadınla evlenme, belki güzelliği onu alçaltır (edep­sizliğe sürükler). Malı için de kadınla evlenme. Malı onu azdırabilir. Dindar kadınla evlen.”

Ancak dindarlığı yanında yüz güzelliği de insanı harama yönelmekten alıkoyar. Çoğu kez ahlak ile güzellik birbirinden ayrılmaz. Sadece güzelliği yüzünden evlenmeyi hoş görmeyen hadisin amacı kötü huylu biriyle sırf güzelliği için evlenmenin iyi sonuç vermeyeceğini belirt­mektir. Ama dindarlık, edep ve ahlak ile birlikte yüz güzelliği de elbette makbul ve muteberdir (İhya: 2/37-39).

Bazı takva sahipleri, aldanmadan kaçınmak için damat adayını görmeden kerîmelerini evlendirmezlerdi. Zira bakmadan evlenen kimse sonunda üzüntü ve tasa içine düşebilir. Ancak bir kez bakmakla ahlak, din ve mal bilinmez; sadece güzellik ve çirkinlik anlaşılır.

(devamı yarın..)