AİLE BİREYLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİLER NEDİR? (9)

(...dünden devam)

Ahzâb Sûresi’nde de yinelenen âyet, rahim sahiplerinin birbirlerine daha yakın olduklarını bildiriyor. Âyetin anlamı açıktır.

Âile bireyleri ne kadar birbirlerine yakın olsa da yine âile içinde problemler olabilir. Bütün âileler uyumlu olmaz. Ebeveynine itâat etmeyen, huysuzluk, edepsizlik yapan eşler ve çocuklar da vardır. Bu durumda mutluluğu koruyabilmek için en uygun yöntem, affetmek, hoşgörülü olmaktır:

“Ey inananlar, eşlerinizden ve çocuklarınızdan bâzıları size düşmandır. Onlardan sakının. Ama affeder, hoşgörür, bağışlarsanız muhakkak ki Allah da bağışlayandır, esirgeyendir (O da sizi bağışlar). Mallarınız ve çocuklarınız bir fitne (sınav)dir, (Allah, onlarla sizi imtihan etmektedir). Allah ise, işte büyük ödül O’nun yanındadır.” (Teğâbün: 14-15)

Bu âyetlerde mü'minlere, eşlerinden ve çocuklarından bâzılarının, kendilerine düşman olduğu, onlardan sakınmaları, onlara karşı dikkatli davranmakla beraber hoşgörülü olmaları; onları bağışladıkları takdirde Allah’ın da kendilerini bağışlayacağı bildiriliyor, malların ve çocukların, birer fitne (sınav) olduğu, ödülün ise Allah katında bulunduğu vurgulanıyor.

Çocuklardan da öylesi var ki ana-babasının yolundan ayrılır, onları üzer, mallarını yer, ihtiyar zamanlarında onları kapı dışarı eder, güçsüzler yurduna terk eder veya bir damın deliğinde yapayalnız bırakır. İşte bunlar, insana düşman olan çoluk çocuktur. Kişi kendisine dikkat etmeli, yolunda olmayan eş ve çocuklarının kötülüklerinden sakınmalıdır.

İnsan eşinin ve çocuklarının hareketlerine dikkat etmelidir, ama onlardan bütün bütün de uzaklaşmamalıdır. Onların hatâlarını affet­melidir. Yoksa âilede dirlik ve düzenlik kalmaz. İşte bunun için âyetin sonunda: “Eğer affeder, hoşgörür, bağışlarsanız, Allah da bağışlayan, esirgeyendir (affedenleri O da affeder).”  buyurulmaktadır.

***