BAYRAMINIZ KUTLU OLSUN (3)

(...dünden devam)

Gece rüyamda gelen biri tarafından bana şöyle denildi: Sen. ‘Eğer dönersem evleneceğim’ demiştin. Şimdi kalk, Allah seni aynâ (iri, güzel gözlü) hûrî ile evlendirdi’ dedi. Beni, on iri gözlü hûrî’nin bulunduğu, yeşilliklerle kaplı bir yere götürdü. Hûrîlerin her birinin elinde bir hüner vardı. Vücut ve yüz güzelliğinde onlar gibisini görmemiştim. Onlara: ‘Aynâ (iri gözlü hûrî) sizin ara­nızda mı?’ dedim. ‘Hayır, biz onun hizmetçileriyiz. O, senin önün­de (ile­ride) seni bekliyor.’ Dediler. Yürüdüm, öncekinden daha ağaçlı, çekici bir bahçeye geldim. Orada da yine her birinin elinde bir hüner bulunan yirmi cariye vardı. Güzellik bakımından önceki on cariye bunların yanında bir şey değildi. Onlara: ‘Aynâ (iri güzel gözlü) sizin aranızda mı?’ dedim. ‘Hayır, dediler, o önünde (ileride) seni bekliyor.’ Dediler. Yine yürüdüm. Birinci ve ikinci bahçeden daha güzel bir bahçeye geldim. Orada da her birinin elinde bir hüner bulunan kırk cariye vardı. Bunlar o kadar güzeldi ki birinci ve ikinci bahçelerdeki on, yirmi cariyenin güzelliği, bunların güzelliği karşısında hiç sayılırdı. Onlara: ‘Aynâ sizin aranızda mı?’ dedim. ‘Hayır, o önünde seni bekliyor.’ Dediler. Karşıma içi oyulmuş inci bir çadır çıktı. İçindeki karyola üzerinde bir kadın yatıyordu. Güzellikte emsali olmayan bu ceylan gözlüye: ‘Sen aynâ mısın?’ dedim. ‘Evet’ dedi, yürüdüm, elimi üstüne sürmek iste­dim. ‘Yavaş ol, dedi, henüz senin ruhun bedenindedir. Fakat bu gece orucunu bizim yanımızda açacaksın!’

Arkadaşım sözünü bitirir bitirmez bir ünleyici: ‘Ey Alla­h’ın süva­rileri, atlarınıza binin!’ diye bağırdı. Biz düşman karşı­sında iken ben bir yandan o arkadaşı gözetliyor, bir yandan da güneşe bakıyor ve onun bize söylediği sözü düşünüyordum. Artık bilmiyorum hangisi önce oldu, onun başı mı önce düştü, yoksa güneş mi önce battı.’

Oğlunun anlattığı bu olayı dinleyen Enes: ‘Allah ona rahmet eyle­sin’ dedi.”[1]