YANLIŞ KULLANILAN İKİ DİNİ TERİM: İHANET VE ŞEHADET (1)
Pazartesi, 27 Kasım 2017 00:00

YANLIŞ KULLANILAN İKİ DİNİ TERİM: İHANET VE ŞEHADET (1)

...iki hususa dikkat çekmek istiyorum. İhanet ve şehadet terimleri. Kanaatime göre her iki terim de yanlış kullanılmaktadır.

İhanet küçük görme, küçük düşürme, küçümseme, değer vermeme anlamına gelir. Ve daha ziyade büyükten küçüğe, güçlüden zayıfa karşı yapılır. Kur'ân-ı kerimden bir örnek verirsek sözcüğün anlamı daha iyi anlaşılır.

Fecr Suresinde insanın za'fı şöyle anlatılır:

15- Fakat insan öyledir; Rabbi ne zaman kendisini sınayıp ona ikrâmda bulunur, ona ni'met verirse: "Rabbim bana ikrâm etti" der. 16- Ama Rabbi onu sınayıp rızkını daraltırsa: "Rabbim beni alçalttı (perişan etti)" der.

Fecr: 15-16’ncı âyetlerde genel olarak insanın, özel olarak da inanma-yan insanın zayıf karakteri anlatılmaktadır. İnsan nimet görünce böbürlenir, sıkıntıya düşünce Allah'ın takdirine karşı gelir. Nimetin çok veya az verilmesinin bir sınav olduğunu, Allah'ın, kimini zenginlik, refâh, mevki ve ni'met ile; kimini de yoksulluk, belâ ve musibetlerle sınamakta olduğunu; hayâtın baştan başa bir sınavdan ibâret bulunduğunu; insanın her an olaylarla sınandığını düşünmez. Ne mal ve mevki, insanın Allah katında değerini, ne de fakirlik, âcizlik Allah nezdinde değersizliğini gösterir. İnsanın değeri ruhunda, ahlâkındadır. Gerek refâh gerek yoksulluk içinde olsun, her halü kârda Allah'ın buyruklarına uyan, temiz, dürüst davranan, başkalarını düşünen, bencillik etmeyen insanlar Allah katında değerlidir. Çoğu kez insana câzib gelen mal ve mevkiin, sonunda şer; zoruna giden yoksulluğun da hakkında hayırlı olduğu görülür. Nice kimseler vardır ki yüksek bir mevkie çıkmak için bin türlü çaba göstermişler, didinmişler, hattâ entrikalara girişmişler, binlerce yalan söylemişler, sonunda çıktıkları o mevki felâketlerine neden olmuştur. Kimi de var ki hak ettiği mevkie ulaşamamış, ama bir zaman sonra ona ulaşmamasının, kendisi hakkında hayat kadar değerli olduğunu anla­mıştır. Onun için insanın bencil olmaması, hakkına razı olması, başkalarını düşünmesi, iki cihan mutluluğunun sebebidir.

devamı yarın..)