Seta

HZ. PEYGAMBER'İN İBADETİ (3)

(...dünden devam)

1. Peygamber ve ashâbının ibâdetleri:

Ey örtüsüne bürünen- Geceleyin kalk (namaz kıl); yalnız gecenin bira­zında (uyu). Gecenin yarısında (kalk) yahut bundan biraz eksilt. Veya bunu artır ve ağır ağır Kur’ân oku. Doğrusu biz, senin üzerine ağır bir söz bırakacağız. Gerçekten gece kalk(ıp ibâdet et)mek daha oturaklı ve (geceleyin) söz (du‘â) daha etkilidir. Çünkü gündüz, senin uzun süre uğraşacağın şeyler vardır. Rabb'inin adını an ve bütün gönlünle O'na yönel. (Müzzemmil: 3/1-8)

Müzzemmil Sûresi’nin 1-8’nci âyetlerinde örtüsüne bürün­müş olan Peygamber'e, gecenin büyük bir bölümünü ibâdetle ge­çirmesi, huzur ile, ağır ağır Kur'ân okuması; Allah'ın, kendisine ağır yani büyük bir söz vahyedeceği; o sözü taşıyabilmek için ibâdetle ruhunu güçlendirmesi gerektiği; zirâ gece kalkıp ibâdet ve du‘â etmenin, Kur’ân okumanın daha etkili olduğu; gündüzün de yapacağı birçok işi bulunduğu; saygı ile Allah'ı anarak tamamen O'na yö­nelmesi emrediliyor.

Vahiy Ağır Bir Söz

“Biz senin üzerine ağır bir söz bırakacağız." Bu ağır söz, Hz. Muhammed'e gelen vahiydir. Vahiy süreci, herkesin dayana­bileceği bir olgu değildir. Vahyin ma‘nevî ağırlığına dayanmak ruhsal olgunluk gerektirir. Bu olgunluğa, ibâdet ve Allah'ın desteğiyle ula­şılır. "Kuşkusuz geceleyin insanın kalk(ıp ibâdet etmesi, namaz kıl)ması, daha oturaklı ve gece du‘âsı daha etkilidir" âyetinin belirttiği üzere gece ibâdeti, ruha daha etkili ve gece herkesin uyu­duğu o sakin sâatlerde yapılan du‘âlar daha duygusaldır. İnsan o zaman okuduğu du‘âları, söylediği sözleri daha içten duyar. "Gündü­zün senin uzun bir sebhin vardır." Yani gündüzün gezip dolaşman, çalışman, yapacağın işler vardır. Gündüzün onları yapman gerekir. Bütün vaktini ibâdete ayıramazsın. Gecenin bazı sâatlerini ibâdete ayırırsan yeter. “Rabbinin adını an ve O'na tebettül et.” Tebettül, kesmek demektir. Kendisini dünya ilişkilerinden kesip yalnız Allah'a ibâdete verdiği için Meryem'e "Betûl" denmiştir. Tebettül, herşey ile ilgiyi kesip tamamen Allah'a yönelmektir. İşte bu âyette Hz. Peygamber'e, geceleyin, dünyâ uğraşlarıyla ilgisini kesip gönülden Allah'a yönelmesi emredilmektedir.

Bu âyetler, insan bunaldığı zamanlarda Allah'ı anmanın, ibâ­detin insan ruhunu tessellî edip huzura kavuşturduğunu, insana metanet ve direnç verdiğini ifade eder.

devamı yarın..)