MÜSLÜMAN KARDEŞİYLE DARGIN DURMAK DOĞRU MU?
Salı, 02 Ağustos 2016 00:00

MÜSLÜMAN KARDEŞİYLE DARGIN DURMAK DOĞRU MU?

Saygıdeğer hocam, fazla laf kalabalığı yapmadan size sormak istediğim iki soruyu yazayım:

Bir Müslüman kardeşimizle tartışıp yollarımızı (tek taraflı) ayırdıysak. Bunu aslında karşı taraf ne kadar iyi olursa olsun kendisi bu şahsın etkisinden dolayı isyana, kotu düşünceye, fitneliğe sürüklediğine inandığı için yolunu ayırdığında bu dinimizin bahsetmiş olduğu küslüğe girer mi? Girerse de bu şahıs ile dinimizin bahsetmiş olduğu gibi üç günden fazla küs kaldığı takdirde dinden çıkması söz konusu mu ve bayramda seyranda bu kişi ile 'barışma' çabaları sarf edildiğinde bunu geri çevirdiğimizde günahı var mi?

İkinci sorum ise birisinden yaptığınız hatayı detaylıca söyleyerek özür dileyip helallik istediğiniz halde bu kişi gurur meselesi yapıp size vermediği takdirde yapılması gereken nedir? Bu durumun diğer ibadetlere engel olmadığını yazmışsınız hatta hac ibadetini yerine getirirken bunun yapılması bir nevi gösterişe girdiğini ifade etmişsiniz. Bu durumda ne önerirsiniz?

Şimdiden vermiş olacağınız cevaptan dolayı size teşekkür etmek isterim...

Cevap: Eğer yolunuzu ayırdığınız kişi din karşıtı ise ve konuştuğunuz zaman sözleri dine hakarete varıyor da sizin kalbinizi kırıyorsa huzurun bozulmaması için onunla mesafeli durmakta sakınca yoktur. Bu tutum, Allah için sevme ve Allah için kızma prensibi içinde mütalaa edilir. Ama sırf bencillik, kibir ve gurur için insanın arkadaşından ve komsuşusundan uzak durması doğru değildir. Çünkü bu davranış o kişinin iyice dinden uzak durmasına yol açabilir. Belki onunla iletişim içinde olmak, onun etkilenmesine ve dine dönmesine vesile olabilir. Bundan dolayı herkesle iyi geçinmek Kur’ân’ın öğütüdür. Kur’ân, dinle alay edilen yerde durulmamasını emredip: Allah’ın âyetlerinin inkâr edildiğini ve onlarla alay edildiğini işittiğiniz zaman, onlar (bu sözü bırakıp) başka bir söze dalıncaya kadar on­larla beraber oturmayın; yoksa siz de onlar gibi olursunuz…” (Nisa: 140) buyururken genel durumda insanlarla iyi geçinmeyi emretmektedir:İyilikle kötülük bir olmaz. (Sen kötülüğü) En güzel olan şeyle sav. O za­man bir de bakarsın ki, seninle arasında düşmanlık bulu­nan kimse, sanki sı­cak bir dosttur.” (Fussilet: 34)