İKİ SORU: KELİME-İ ŞEHADET VE TEVBE SURESİ 30. ÂYET (1)

Saygıdeğer Muhterem Hocam,

Evvela Cenabı Allah’tan sağlık ve Hayırlı Ramazan diliyorum. Sayın Hocam camimize Diyanetten yeni İmam atandı, Kelime-i Şehadeti şöyle okuyor. Eşhedu en la ilahe illallah ve eşhedu enne Muhammeden, abduhu, habibihu ve rasuluh. Burada biraz şirk kokusu yok mu?

Yoksa yeni bir Kur’ân indi de benim haberim olmadı mı? İkinci sorum:

Tevbe Suresi 30 uncu ayette Yahudiler; Uzeyr Allah’ın oğludur de­diler diyor. Bunu biraz açmanızı rica eder, saygı ve selamlarımı su­narım. Allah’ın selamı, Rahmeti ve Bereketi üzerinize olsun.

Cevap: Kur’ân’a göre Kelime-i Tevhîd: Lâ ilâhe illallah’tır; Kelime-i Tevhîde Muhammedun Resulullah da eklenmiştir. Böylece Kelime-i Tevhîd:

Lâ ilâhe illallah Muhammedun Resulullah formunu almıştır

Kelime-i Şehadet ise: Eşhedu en lâ ilâhe illallah ve eşhedu enne Muhammeden Abduhu ve Resuluh’tur.

Habîbuhu kelimesinin sonradan aşırı sûfîlerin ilavesi olduğu kanaatindeyim. Habîb iki anlama gelir. Seven ve sevilen, sevgili. Allah’ın sevgiliye ihtiyacı yoktur. Ancak Allah, kendisine ibadet ve itaat eden kullarını sever. Sevmek başka, sevgili tutmak başka şeydir. Aslında bütün yaratıklar Allah’ın sevgisinin tezahürüdür. Allah sevmese yaratmaz. Çünkü yaratıklar Allah’ın isim ve sıfatlarının görüntüsünden ibarettir. Gerçek varlık O’nun varlığıdır. Yaratıklar gerçek değil, görüntü varlıklardır. Onun için Gerçek Varlık değişmez ama görüntü varlıklar hep değişir. Büyük Mutasvvıflar bu görüşlerini “Kuntu kenzen makhfiyyen feahbebtu en u’raf fekhalaktu’l-khlka li-ya’rifuni: Ben gizli bir hazine idim, bilinmek istedim. Beni bilmeleri için yaratıkları var ettim” kudsi hadisine dayandırmaktadırlar. Zaten Hadid Suresinin baş tarafı da bunu açıklıkla belirtmektedir: “O, ilktir, sondur, zâhirdir (görünendir) bâtındır (gizlidir) O, her şeyi bilendir.” (Hadîd: 3)

“ Yahudîler: ‘Uzeyr, Allâh'ın oğludur.’ dediler. Hıristiyanlar da: ‘Mesih Allâh'ın oğludur.’ dediler. Bu, onların ağızlarıyla geveledikleri sözleridir. (Sözlerini), önceden inkâr etmiş(olan müşrik)lerin sözlerine benzetiyorlar. Allâh onları kahretsin, nasıl da (haktan bâtıla) çevriliyorlar!?” (Tevbe: 30)

Tevbe: 30’ncu âyette Yahudîlerin Uzeyir'e, Hıristiyanların da İsâ'ya Allah'ın oğlu dedikleri anlatılmaktadır. Uzeyr, Kitâbı Mukaddes'te Ezrâ olarak geçer. Ezrâ'nın, şifâhî yolla gelen Tevrat'ı derleyen bir haham olduğu rivayet edilir. Tevrat'ı derlediği için bazı Yahudîlerin ona insanüstü bir varlık gözüyle baktıkları anlaşılmaktadır. Taberî'de bulunan bazı rivayetler, Hz. Peygamber zamanındaki Yahudîlerin, Ezrâ'nın Allah'ın oğlu olduğuna inandıklarını ifade eder.

Bugünkü Tevrât nüshalarında Ezrâ Kitâbı vardır. Bu kitâbın yedinci babında Ezra'nın "Musa'nın şerîatinde zeyrek (yani mahir) bir yazıcı olduğu", ve Fars kralı Artahşaşta'nın, İsraillileri Babil'den Kudüs'e götür­mek için kendisine yetki verdiği, İsrail'in kendisine son derece saygı gösterdiği ifade ediliyor. Muhakkak ki Hz. Peygamber devrinde Ezra'nın, Allah'ın oğlu olduğunu söyleyen bazı dinî metinler vardı veya bu inanç Yahudîler arasına yayılmıştı.

(devamı yarın..)