FURKAN SURESİNİN 63-77'NCÜ ÂYETLERİ (3)
Salı, 03 Şubat 2015 00:00

FURKAN SURESİNİN 63-77'NCÜ ÂYETLERİ (3)

(...dünden devam)

68-71'nci âyetler, İslâmın en belirgin dâvet üslûplarından birini sergiliyor. Câhiliyye toplumu, Allah'tan başkasına yalvardıkları gibi adam öldürme, zinâ etme gibi işleri de yaparlardı. Gerçi bu işler toplumca hoş karşılanmazdı ama yine de işlenirdi. Kur'ân-ı Kerîm, bu işlerin, büyük cezâyı gerektiren ağır günâhlardan olduğunu vurguladıktan sonra bu işleri yapmaktan vazgeçerek inanan ve iyi işler yapmağa başlayan kimselerin affedileceğini; Allah'ın, bunların kötülüklerini iyiliklere çevireceğini bildirmekle bu günahları işlemiş olan insanları umutsuzluktan kurtarıp İslâma yöneltiyor. Bunlardan vazgeçip güzel işler yapanların Allah'ın affına ereceğini belirtiyor.

Bütün bunlar umutsuz insanlara umut sunmakta, onları karam­sarlıktan, günâhta ısrardan kurtarmaktadır. Kur'ân-ı Kerîm'in her yerinde insanlara bu umut aşılanmaktadır. Bütün bunların amacı, insanlara zorluk değil, kolaylık, umut sunarak onları günâhta ısrardan kurtarıp Allah'a yöneltmektir. Yüce Allah, kendisine yönelen kulunu büyük lütfuyla affeder: "De ki: Ey nefislerine karşı aşırı giden kullarım, Allah'ın rahmetinden umut kesmeyin, Allah bütün günâhları bağışlar. Çünkü O, çok bağışlayan, çok esirgeyendir!"[1] buyurmuştur. Hz. Peyğamber(s.a.v.)in: "İslâm kendinden önceki işlerle ilgiyi keser"[2] sözü de bu umut ışığını sunmaktadır.

İşte büyük Mevlânâ da insanları günâhta ısrardan kurtarmak ve onlara Allah'ın bu sonsuz rahmetini sunmak için onları ne güzel Hakk'a yöneltiyor:

بـازا بـازا هر چـه را هســتي بازا،   گر كافر و گبر و بتپرستي بازا

اين درگه ما درگه نوميدي نيست، صـد بار توبه شـكـسـتـي بازا

Gel gel, ne olursan ol, gel!

Kâfir de, mecûsî de, putatapar da olsan gel!

Bizim bu dergâhımız umutsuzluk dergâhı değildir,

Yüz kez tevbeyi kırmış olsan da gel!

Bazı müfessirler, buradaki tevbe âyetlerinin, Nisâ Sûresindeki kasden bir mü'mini öldürenin ebediyyen cehenneme gireceğini bildiren 93'ncü âyetiyle neshedildiğini söylemişlerdir. Bu sözün bir değeri yoktur. Evvelâ bu sûredeki tevbe âyetleri, müşrikler hakkındadır. Adam öldürmüş olan müşrik insanları, İslâma gelmeğe teşvik etmektedir. İslâm ise kendinden önce yapılmış günâhları siler. Sâniyen gerek bu sûrede, gerek Nisâ Sûresinde adam öldüren kimsenin, ebedî cehenneme gireceği belirtilmiştir. Ancak burada tevbe edenin affedileceği buyurulmuş, orada ise tevbeden söz edilmemiştir. Kur'ân birbirini açıklar. Bu âyet, o âyeti açıklamaktadır. Demek ki kasten bir mü'mini öldüren kimse, tevbe etmeden ölürse onun cezâsı ebedî cehennemdir. Ama Allah tevbe edenlerin günâhlarını dilerse affeder. Bu husus, Allah'ın dilemesine bağladır. "Allah, bütün günâhları affeder" (Zumer Sûresi: 53) buyurulmuştur. Allah, tevbe edenlerin bütün günâhlarını dilerse affedeceğine göre kātilin de günahını affeder. Yeter ki kul O'na yönelsin, günâhlarından vazgeçsin.

Ancak kātilin tevbe etmesi, kendisinden kısas cezasını düşürmez. Çünkü kısas, toplumda saldırma ve öldürme gibi düzeni bozan fiilleri önlemek içindir. Kamu hakkı olan bu cezâ tevbe ile kalkmaz. Allah, tevbe edenden âhiret cezâsını kaldırır. Toplumun korunması için dünyâ cezâsının uygulanması gerekir. Fakat hak sahipleri, kısastan vazgeçerlerse o zaman kısas da kalkar. Allah bağışlayandır, insanları da bağışlamağa teşvik etmiştir.


[1] Zümer Sûresi: 53.

[2] İbn Hanbel, 4/199, 204, 205.

*****